Waarom moet ik mezelf steeds verontschuldigen bij iedereen?
En dan bedoel ik niet voor hetgeen ik allemaal fout doe of zo, maar voor het feit dat ik ziek ben en daardoor niet met alles mee kan doen in de maatschappij en ook dat ik geen kinderen kan krijgen. Sommige mensen; lees mensen, die zelf vaak helemaal gezond zijn, denken dat je altijd alles kan oplossen. Ik betrap mezelf er dus vaak op dat ik mezelf aan het verontschuldigen ben. Toen iedereen van mijn leeftijd met kinderen begon en het bij ons niet wilde lukken kreeg ik vaak opmerkingen van, joh je maakt je veel te druk, zodra je ontspant ben je zo zwanger. Ook werden mij vele therapieën, artsen en behandelingen aanbevolen. Ook werd er gevraagd of ik al met ivf begonnen was. Hoe leg ik uit dat ik daar helemaal niet aan ga beginnen ? Ik heb altijd het gevoel gehad dat dat niet goed is voor mijn lijf. Mensen vergeten dat het erg ingrijpend is zo'n behandeling en de artsen gaven mij maar 15% kans dat het überhaupt zou lukken. Achteraf gezien had ik gelijk, mijn lichaam had dat niet aangekund. Toch willen mensen daar niet aan. Ik kreeg vaak het idee dat mensen dachten dat het mijn eigen schuld was dat ik geen kinderen had, want iedereen kon toch kinderen krijgen met ivf ? Er werd zo makkelijk over gedacht. Als ik maar bleef proberen dan ging het vanzelf wel lukken. Dat elke behandeling A: heel veel geld kost en B: het ontzettend vermoeiend is, lichamelijk maar ook geestelijk gezien, word makkelijk vergeten. Ik had en heb nu nog steeds het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen dat ik geen kinderen kan krijgen en ook nog eens ziek ben. Natuurlijk heb ik ook het een en ander uitgeprobeerd, tuurlijk ! Vooral in het begin wilde ik er zelf ook nog niet aan. Wat heb ik allemaal wel niet geprobeerd ? bindweefsel massage, acupunctuur, strijker, chiropracter,ontspanningstherapie, pijnpoli en zelfs de psycholoog, maar ik ben er nu klaar mee.
Het werkt niet, ik word niet meer beter !!! Klaar....
En toch...ik loop een oude buurvrouw tegen het lijf bij de supermarkt, hé hoe gaat het met jou ?
Ach z'n gangetje, geef ik mijn standaard antwoord, aangezien ik niet iedereen wil vermoeien.
Oh gaat het dan al beter met je? Uhh...nee dat niet echt stamel ik. Nou meid, je moet eens naar therapeut Huppeldepup gaan..echt..die verricht wonderen. Jeetje..echt waar? Uhh nou ja uhh nee....ik zoek al naar een verontschuldiging, want ik wil helemaal niet naar weer een wonderdokter, weer een hoop geld, weer hoop op een wonderbaarlijke genezing en weer een hoop energie verspilling. Ik begrijp best dat mensen het goed bedoelen, echt, maar ze begrijpen niet dat het gewoon super irritant is. Waarom moet ik mezelf toch elke keer weer verontschuldigen dat ik daar niet naartoe wil ? De oude buurvrouw drukt een kaartje in mijn handen en roept nog terwijl ze wegloopt..bellen hoor, gewoon doen !!!
Het kaartje is thuis linea recta de prullenbak in verdwenen. Toch komt soms de twijfel weer naar boven. Stel dat dit echt DE wonderdokter is? Stel je voor ...
Ik denk dan terug aan alles wat ik al gehad en gedaan heb. Zucht. Nee ik kan en wil het niet meer.
Al dat gedoe weer aan mijn lijf, weer alles vertellen wat er wel niet mis is aan me. Weer alles oprakelen. Maar waarom blijf ik me verontschuldigen ? Eigenlijk weet ik het wel. Ik wil niet dat mensen denken dat ik lui ben in de zin van, och die vind het wel lekker om niks te hoeven doen of zo. Dat dat niet het geval is zien ze natuurlijk niet aan de buitenkant en misschien denken ze dat niet, maar dat gevoel geven ze me vaak wel. Elke dag is weer een strijd voor mij en dat kost veel energie. Wat ga ik doen vandaag, hoe deel ik mijn dag goed in, zodat ik met de minste pijn het meeste gedaan krijg ? Soms probeer ik het uit te leggen, maar soms worden de mensen zelfs geïrriteerd als ze merken dat ik toch niet van plan ben om naar hun wonderdokter of superieure therapeut te gaan. Het zal altijd wel een puntje blijven denk ik. Ik vraag me af hoe ander chronisch zieken hiermee omgaan. Hebben die wel een pasklaar antwoord en trekken zij zich hier niks van aan of lopen ze juist wel alles af in de hoop van...
of beginnen ze zich ook stamelend zich te verontschuldigen net als ik ?
Ik ben er echt benieuwd naar....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten